Projekt Lørenskog jest częścią dużego założenia architektonicznego – Lorenskog Vinterpark, położonego na górskim terenie niedaleko Oslo. Kompleks ten ma składać się z zadaszonego stoku narciarskiego (pierwszego tego typu obiektu w Norwegii), który jest jego głównym i najważniejszym elementem, oraz szeregu funkcji towarzyszących, takich jak między innymi centrum komercyjne, sportowy ośrodek szkoleniowy, hotel, parking oraz część rezydencjalna.

 

Projekt części mieszkaniowej został mocno zdefiniowany i określony w planie ogólnym, który narzucił szereg wymogów powierzchniowych, ideowych, oraz kubaturowych. Drugim czynnikiem, który w największym stopniu zadecydował o kształcie nowoprojektowanych obiektów jest topografia terenu. Lokalizacja obiektu na górskim stoku o znacznych różnicach wysokości dochodzących nawet do kilkunastu metrów, wymusiła wiele nietypowych rozwiązań przestrzennych i istotnie wpłynęła na formę budynków.

 

Dość ciężka i masywna kubatura o wydłużonym kształcie zdaję się piąć w górę wraz ze wzniesieniem, na którym jest położona. Jej organiczna i nieregularna forma doskonale wpisuje się w górski krajobraz. Różna wysokość poszczególnych budynków oraz nieregularny kształt dachów i znajdujących się na nich tarasów widokowych, powielają linię górskiego stoku, który opadając jednocześnie w dwóch kierunkach: północno – południowym oraz wschodnio – zachodnim odsłania budynek z każdej strony w innym stopniu. To podążanie za niejednolitą i nieregularną formą terenu sprawia, że architektura przyjmuje również jego cechy – próżno szukać tu monotonnego rytmu czy powtarzalności w rysunku elewacji. Pomimo, że całość ma dość zwarty i masywny charakter, to dzięki nierównomiernym podziałom i indywidualnemu kształtowaniu poszczególnych elementów obiektu, nie jest on w swej formie statyczny.

 

Tym co w znacznym stopniu urozmaica, a także odciążą bryłę są podziały, które rozdrabniają zwarty masyw na mniejsze części. Projekt składa się z trzech bloków, z których dwa są ze sobą połączone klatką schodową tworzącą rodzaj prześwitu pomiędzy nimi i wprowadzającą do środka światło. Efekt ten uzyskano dzięki zastosowaniu swoistych parawanów, które na różnych piętrach, w różnym stopniu łączą ze sobą budynki B i C jednocześnie częściowo je przysłaniając lub otwierając. Aby wzmocnić to wrażenie dynamiczności zastosowano dodatkowe podziały także w obrębie pojedynczych bloków, które maskują dość zwarty i geometryczny układ mieszkań. Ponadto bryłę rozrzeźbia także nieregularny układ balkonów oraz duża liczba niewielkich okien, które optymalnie doświetlają funkcjonalnie zaplanowane mieszkania.

 

Część rezydencjalna liczy łącznie 175 mieszkań przeznaczonych dla studentów (HUS A i C) oraz pozostałych mieszkańców (HUS B). Apartamenty przeznaczone dla studentów są nieco mniejsze niż te przeznaczone dla rodzin i nie zawsze posiadają balkony. Zgodnie z narzuconymi wymogami w indywidualne balkony wyposażono natomiast wszystkie mieszkania w bloku przeznaczonym dla rodzin. Rozróżnienie to umożliwiło swobodne kształtowanie elewacji, co w połączeniu z główną ideą projektu tworzy bardzo ciekawy efekt wizualny. Hala narciarska miała przypominać ześlizgujący się po górskich zboczach lodowiec, a hotel oraz zabudowa mieszkaniowa miały w swym założeniu stanowić nieregularne stoki koryta lodowcowego. Stąd wywodzi się nie tylko forma nowoprojektowanej architektury, ale również jej kolorystyka. Obiekty zostały wykończone drewnem, w pionowym układzie, w kolorze brązowym. Elementy balustrad, które przybierają formę sześciennych, trójwymiarowych kubików wybijają się na jednolitym tle ciemnym grafitowym kolorem. Naturalne materiały w neutralnych barwach nawiązują do kolorystki otaczającego krajobrazu. Ograniczona i bardzo oszczędna paleta barw ziemi w połączniu z bardzo wyrazistą i mocną formą tworzy interesującą i atrakcyjną architekturę, która nie przetłacza nadmiarem użytych środków i rozwiązań estetycznych.

 

Zachowanie odpowiednich proporcji w stosowaniu podziałów, rytmów i korzystaniu z ornamentu stworzyło wyrazistą i spójną architekturę, która stanowi nie tylko świetne tło dla głównego obiektu założenia ale również architekturę bardzo umiejętnie wpisaną w kontekst, która sama w sobie prezentuje doskonałą jakość zarówno funkcjonalną jak i estetyczną.